18:00

زمان را اشتباه حدس زدم. مانده ام. خسته و کلافه. باید بخوابم. بمیرم و بسازم. اما فعلا فقط زر زدن است. نگاهم که می کمی انگار چند بار مردم. یک چندبار مردن. حالا که چی؟ این وسط این بی همه چیز امده سیگارش را روشن کرده و پوق! من هم خوابم می اید. اصلا حرف هایم معنی ندارند. کلمه ها را وصل می کنم یک کلاژ از کاغذ رنگی های پاره.