شب که شد

خیلی بس. بس و کافی. می خواهم بخوابم.اصلا چی.متوجه نمی شوم. حرف های خودم. چی. بس. 

دور رفتن و زر زدن

غصه چی؟ کدوم غصه رو خوردی؟ می دونی اشتباه یعنی تاوان. تاوان یعنی اشتباه و این حرف ها. راستش خودم هیچوقت مطمئن نیستم.عرضه نداشتی هم شد حرف خنگول. من که دیگر توانی برای این حرف ها نگه نداشته ام و ذخیره ای هم در کار نیست.حتی وقتی سرم داد می زنند و یا خودم قارقار می کنم. اینطوریاست دیگر شازده. همین است.من تو که هیچ و تو ها که هیچ و من بیزارم. حتی عرضه نداشتم اینه را بشکنم به جایش افتادم به خواب.بعد چند بار می شنوم:برگرد.برگرد.تو نه. اشتباه نکن. سر بگیر زیر و هرکه گفتند را پیگیر باش. زر نزن و دور نرو. 

تجزیه

یک روز صبح بیدار شدم دیدم کمی از دندانم نیست. بعد خوابیدم. نگاه به اینه که می کنم گس تر از همیشه شدم و پوستم را انگار کنده ام و دوباره چسباندم. صورتم ریز می شود و خورد خورد می برد. خون می شنوم و می کشم رویش. بعد نگاه به اینه می کنم و انگار به زور چشم هایم باز مانده. اتاق پنجره ندارد پنجره شکستم و شدم. 

.

. 

باید زر زد"

در این لحظه فکر میکنم باید نوشتن را رها کرد. باید زل زد به دیگری. دست از اغوش کوتاه است. همه چیز درباره تو خیلی سخت است. میخواهم روی بخاری قرارت بدهم و بخوابم. فردا اگر خوش شانس باشم بیدار میشم و میبینم در ظرف ذوب شده ای.و اگر هم نه، میبینم ظرف خالی و بیرون باران امده است. چرت و پرت بگو تا چرت و پرت های من را قورت دهی. بزار حرف هایم بزنم. روی ثانیه ها من را نکُش. یا حتی روی ساعت ها. تمام که شد خانه را اتش خواهم زد و غریبه ها هنوز غریبه اند. باید چیزی نگفت.

غم.

ولی خیلی خوب است. حال خوب را می گویم. وقتی حال خوب می سازی. خوشحال. زیست با کیفیت. خوشحال. یادم نرفته وقتی مرا می بوسیدی. چقدر خوب بود. پسر چقدر زمان سریع می دود. حالا تو خودت چطوری شازده؟ سیاره ی دیگر رفتن هم داستان خودش را می خواهد. ولی خوب است که حالت خوب است و یا بد خوب و این حرف ها. خوشحالم. می بوسمت. بغلت می کنم و خوشحال می شوم برایت. خوشحال اغوش. خوشحال زیستن. 

نوشتن تن.

یادم نرفته. یک سردی مدام روی سینه، زیر قلب.فشار دادن دندان ها روی هم نزدیک تخت.حالم بیشتر از خودم به هم می خورد. شاید اولین بار. ولی نه. قطعا نه. ولی خوب یادم مانده. با مادرم دعوا کردم. داد زدم. مادرم ناراحت شد. کمی فروریخم، زیادی محو شدم. بعد که چند ساعت گذشت گفتم ببخشید. بغض بی همه چیز ول نمی کرد. اما ان شب رفتیم بیرون. ان شب با یک پسر دوست شدم. بچه همکار مادرم بود. تنها چیزی که پرسیدم : بد ترین کاری که با مامانت کرید چی بوده؟ نه این را نپرسیدم فکر کنم گفتم تاحالا با مامانت دعوا کردی؟ اگر هوا سرد شده پس یخ نبند. اهنگ گوش کن. یکی از این بی کلام های ملایم؟ یعنی چی؟ چقدر راحت دسته بندی می کنی. ببخشید اول را برای خودت باید بکاری. برای بی عرضه بودنت. برای ترس و شکستنت، بازنده. 

بی مرز سگ، لاغر.

از سگ بدم می اید. از این سگ بی حد و مرز. این و ان داد زدن ها. از بی شرفی خودت. حالم ازت به هم می خورد. شدی سطل زباله. روز به روز بیشتر. حالا دیگر جفت سطل می ریزی.مشکلاتت سر کسی دیگر خالی نکن بی شرف. احمق باش و خالی نه سگ بی حد و مرز. بشین و خفه شو بمیر. اگر کسی را نداری زود تر بمیر و اگر کسی را داری زود تر بمیر. ببخشید که داد زدم. ببخشید که بچه خوبی نبودم. حالا باید بخندم با این کلیشه روی نورون ها؟چشم ببند که زود تر بخوابی.نخواب.بکن از اینجا و یک کاری کن. فقط برای خودت. عرضه نداشتی و پس بساز. برای خودت. عوضی گوش کن برای خودت. 

حالم خوب است.

 

. گوش، شنوا نبود. گوشِ شنوا نبود. فاصله میگیری دور میشی. تمام ذراتت. ستاره ت خاموش میشه. مرگ ستاره رو دیدم دقیقا کنار درخت انار. کنار دستای نحیفش. وقتی بچه بودم، میخواستم اهنگ‌ گوش کنم و سردم باشه. ما حرفامونو از دست دادیم. تو که فرانوسیم بلد نیستی. من بیخیال نوشتن شدم. میگم پیانو میگه هیچی. میگم پیانو، سالن، انعکاس درخت روی صورت سیاهش. هیچی نمیگه. د یچیزی بگو شازده. بغلت کنم منسجم میشی؟ بگم سلام منفجر و دور میشی

قرار نیست بخوره تو صورتت دوباره"

گفت انسجام نداره و به درد نمیخوره.