عکس به عنوان هدیه.

این جیب کوچکم به اندازه ی یک عکس هفت در ده است. با حاشیه دقیق یا بی دقت.می روم خانه دوستم. چند ماه پیش یک عکس سه نفره گرفتیم. مادربزرگش، من و او. حالا نزدیکم. زیاد نه. اما قرار است برسم. عکس در جیبم است.فکر می کنم هروقت به کسی سلف پرتره بدهم قضیه فرق دارد. نمی دانم. یعنی می بازم که توضیح دهم. شاید برای تحویل دادن خودم. وقتی که سلف پرتره ای چاپ کنم و به کسی بدهم، فکر کنم یک تابش خالی وجودم ، صدایی به غم برای دادن من است.حالا وقت کشیدن ریل است، سرد است. می روم.