روز یا شب؟

اصلا شبیه به فیلم ها یا کتاب ها یا،یا شخصیت های انیمه نیست ها،ادمی منزوی بودن یا ساکت و این حرف ها!

اصلا شبیه به چیز هایی که دیدی نیست.

و اگر فیلم ساخته شود از ان ها اصلا هم فیلم جالب و عامه پسندی نخواهد بود و به هیچ وجه هم نخواهی شنید که:هی من خیلی شبیه اون شخصیت هستم،اره من عاشق اون شخصیت هستم..نه نه نه،اصلا ساکت و منزوی بودن توی دنیای واقعی شبیه به اون فیلم ها نیست..هرکس هم از ان ادم ها خوشش می اید و خودش را هم مثل ان ها می بند....خب هیچ،طبیعی هست،همه یک مشت مصرف کننده ی بی فکر هستیم،نه؟

انقدر به ان دختر زل زدم،از ان نگاه ها را می گویم،نمی دانم چرا،شاید برای ...نمی دانم حالا که فکر می کنم نمی دانم،دیگران متلک می انداختند ولی من فقط به ان دختر خیره شدم انقئر نگاهش کردم که هروقت به ان روز فکر می کنم حالم به هم می خورد یادم هست یک مرتبه دختر نگاهی انداخت،می دانی،اخر چرا باید انقدر ادمی حقیر باشد یا حداقل جنس نر!حالا 20 سالی گذشته و من هنوز که هنوز است به ان روز فکر می کنم که به ان دختر شال ابی یا ابی کمرنگ خیره شده بودم،در کلاس چی؟نمی دانم شاید ریاضیات،وقتی بیرون می روم حس می کنم تمام شهر به من خیره شدند و با چشم می خواهند مرا...ولی عادت کردم،یعنی این مجازات را پذیرفتم،حق من همین هست،هرروز اذیت می شوم برای اینکه همه به من خیره می شوند،و شاید حالا فقط درصدی فقط یک هزارم از ان حسی که دختر شال ابی تجربه کرده بود را مدام با خودم به این ور و ان ور می کشم.می دانی دختر،مرا ببخش!با اینکه می دانم هیچ فایده ای ندارد،ولی دختر!مرا ببخش،مرا ببخش،خواهش می کنم،دختر مرا ببخش که به تو خیره شدم!..

راستش زن و مرد این داستان ها ندارد،می دونی،..وقتی تو جدید هستی نباید دست بدی،باید ببینی اون طرف که اونجا هست خودش دوست داره دست بده یا نه؟گرفتی؟

حالا تمام مشکل شده همین دست دادن!

اصلا نگاه من کن!

بس کن از شنیدن هر چیزی که نوشتی!