صبح و تن خم.

سلام بچه خوشکل رو به زوال یا شازده گَس ابری،چطوری خوبی؟

برام ارزشمنده که آدم ارزشمندی مثل تو، دری وری‌های منُ میخونه. همیشه کمی از خوشحال و قدری از خوب و اندکی از بد و حدّی از مهربان بودم و هستم و خواهم ماند. اساسا من یک ملغمه‌ای از همۀ ناکافی‌های جهانم، یک کمیت بهم ریخته. تو ولی چرا بهم‌ات ریخته؟! من هم اگر چه نمیفهمم چی مینویسی، اما همیشه میخونم و سرک میکشم‌ت. اون سالادِ کلماتت، اخیرا بهم این حس رو میده که آشفته و شیدایی. اگر درست حدس زدمت، دست به این‌ها نزن. دنیا تا ابد بهشت دیوانه‌هاست ;)

خسته‌ای؟خوب است دیگر، خسته باش که خسته تنها تابش مدامی‌ست که بالا می گیرد، پایین و زمینی.