اگر صدا داشتم نمی شنیدی

پس دست و پایت را کجا گذاشته ای ادم حسابی؟این غم که مال من است.باورش کرده ام.خراب می کند ها!هرچی که هست.باورش کن.بگیر.این کلاغ که از ان صحبت می کنم در سال های تکه تکه شدن و در چمدان رفتن هم بیدار مانده.بیدار است.همیشه خواب بوده.بغلم کن.جدی.همینطور.هرجور که هست.بغلش می کنم می بینم پرنده مرده.خاک می کنم.هنوز مانده.بیدار می شود.من خاکی شده ام و بدون پرنده می روم سمت تپه ها.من می روم.واقعا همین است.همیشه می روم.می روم.خداحافظ.تو نگهدار خدا باش.