نمی دانم صدایم کجا رفته.

وقتی

آرام خواندن.

هیچوقت برای مادرم نخواندم.

دست های سیمانی.

اگر کسی..

خوابم می‌‌رود.

تنم راه نمی دهد.می گویم بیشتر!بیشتر.راه نمی دهد.افتاده.می‌افتد.خسته تر خواهد شد.یک روز بلاخره تمام می شود و شاید یک دور تا دورت راه بیاید.

خوابم.

انگشتم می لرزد

من هم شعر حفظ کردم.

خواندم و

پتوی خنک.

فکر کنم که کافی باشد.یک دیوار از تن جلویش می کارم و تمام!

خداحافظ پریچهر.

سیستان و شوروی.

لالایی

قورباغه

(بدون عنوان)

صدایم را