صدایت نزدیک پنجره تمام می‌شود

این روز ها فکر می کنم که تمام می شوم.اما احمق تر از این حرف ها هستم.فرقی هم ندارد.شاید یکروز همان کاری را کردم که تو نمی دانی.راستی اگر تو این کار را کنی چطور؟فرقش چیست؟تو بگو.تو بگو.تو مرا انتخاب کن و پشت پنجره نگه دار.

یک عدد فرضی خالی.

پدر متاسفم.

نوشتن روی تن و فراموش کردن نقش ایوان.

از خواب بیدار می شوم.بیدارم می کند

پله ی ابدیت

گوش کن.

پسری که می‌خندد.

قوز کرده بودم و خیره.

برای من که در چرخۀ بعدی، فنجان می شدم، کمی چای ریخته بود

نتوانستم بروم

شرم تکراری و تکرار شرم

قوی نبودم.

به زردی تن،ابی ترین نگاه.

شروع کردم به خراب کردن.

خاموش می کنی تا روشن بشود

خسته هستم.

خرابه ی تن

یکی گریه می کند و یکی می خندد.