چرا خاموش می کنی؟

انگار تکرار یاد نگرفتی.

روی صندلی خاکستری نشستم.

اصلا هرچقدر نگاه‌ می کردم خودم را دور تر می گرفتم.

پیراهن‌ت رنگ‌ش رفته.

صحبت کرد که ارایش و این حرف ها یعنی چی!

کدام رنگ را از سه گانه‌‌ دوست داشتی؟

چشم های‌م می خواهند بروند زیر هم

سبزی ها را خودم خرد می کنم.

از خاطره ای می گفت که او را تنبیه کرده بودند.

امیدانکه و امیدانکه حتما.

خیس بودم که شروع کردم به نشستن. شروع شدن به نشستن

پنجره همین‌جا افتاد و درخت زیتون ساکت تر شد.

خیلی الان اسمان فرق کرده با اینکه اجر در چشمانم ریختند ولی باز هم فرق می کرد.

بستن چشم راه به خوابیدن اختیار.

وقت بستن چشم و تکان دادن دست که می شود حتی من هم به دنیا می اید

چندسال روی لیوان اب.

همیشه که نباید بگویم.

خواب تن‌م را می کِشد به وجودِ تمام

خوابم نبرده می میرم