شعری از روز های آفتابی با احتمال باران

سلام. هروقت رسیدی،بگو. 

به یک کلاغ خیره شدم تا شاید بمیرم.

جعفر چند وقت دیگر کتابش در می اید

خیس و گرم.

یک

دامن دوست.

امیدوارم صدایم کنی تا بشکنم. می دانم تابشی در وجودم پیداست. 

به خالی تر.

بیدار شدم.اب نه گرم نه سرد.

دونده تکرار.

الان روی صندلی کنار گل و گیاه فروشی نشسته ام

زر می زنم.

الان روی صندلی کنار گل و گیاه فروشی‌ نشسته ام

شکستم، اینه اینه.

حالا فقط

یار من،دوست.

خسته بودم.مثل همیشه زیاد راه رفتم

رضایی

ساعت هاست